Nachtwerk – een kort verhaal

Het was al laat. Een man liep met stevige pas naar de buitenwijk van de stad. Het waaide flink. Opeens viel het hem op dat de wind al bladeren meenam van de bomen. De herfst was begonnen. Nog een klein eindje lopen…daar was het waar hij moest zijn. Een tunnel welke grensde tussen het centrum van de stad en de buitenwijken daarachter lag voor hem.

De man stopte met lopen toen hij in de tunnel was. Hij deed zijn rugzak af en pakte de spullen uit. Een oorverdovend geluid: een trein denderde over de rails die over de tunnel heen liep. De man keek niet op of om en ging rustig verder met het uitpakken van zijn spullen. Het bleke TL-licht in de tunnel was voldoende. Voldoende voor de man voor wat hij die avond wilde doen. Zorgvuldig zette hij zijn spullen in een hoek en liep toen de straat in.

De man ging aan de slag. Het was zijn passie, al vond hij dat woord soms een beetje apart. Zelf noemde hij het kunst, al was niet iedereen dat met hem eens. Een enkeling keek nieuwsgierig naar de man. Een ander afkeurend. De man stoorde zich er niet aan. Hij had enkel zijn plan.

De uren verstreken. Langzaam werd het aantal voorbij denderende treinen en wandelende voorbijgangers minder. Het koelde flink af en de wind waaide nog steeds. De man was nu bijna klaar met zijn werk. Hij bekeek het nog even van een afstand. Hier en daar kon er nog wat worden bijgeschaafd bedacht hij. De nacht verstreek langzaam en al bijna begon een nieuwe dag. De man pakte tevreden zijn spullen in en ging zijn weg naar huis. Zijn werk was gedaan.

De volgende ochtend begon het verkeer weer op gang te komen. De stroom fietsers groeide met het uur tot aan de spits en de stad was weer volop in beweging. Ook was de stad een kunstwerk rijker. Van een anonieme straatartiest. De man zelf wandelde later die ochtend ook nog even naar de betreffende plek om zijn werk bij daglicht te kunnen bekijken. Hij grijnsde. Wat was het toch heerlijk om de stad wat artistieker te maken, wat aparter dan dat zij al was! Wat was het weer goed gelukt. Toen hij nog een keer omkeek zag hij hoe mensen er foto’s van maakten. Een zonnige herfstdag kleurde zijn gemoed, de stad en zijn nieuwste kunstwerk.