De stilte voor de storm – zomer special deel 2
Joke draaide de jaloezieën dicht. Susan had niet meer gebeld. Nou goed, dat kwam morgen wel. De avond was nu bijna ten einde en de nacht luidde in. Moppie lag al te slapen in haar mand. De lichten gingen langzaam uit. De stad werd donker. Op 1 woning na: even verderop zat Susan nog met een glas wijn voor zich uit te staren. Nadia en haar vriend waren alweer vertrokken. Susan had het jammer gevonden dat haar zus nog steeds met Amgher omging. En nu had ze hem zelfs meegenomen naar Susan toe! Met een rood hoofd had Susan verteld over wat er wat gebeurd op haar werk, hoe haar manager haar had beticht van fraude, terwijl het overduidelijk was dat zij onschuldig was. Hij had echter in alle ernst al een traject opgestart met iemand van personeelszaken, achter haar rug om! Straks zou ze haar baan kwijtraken. Susan was zo boos geweest. Nadia had haar een beetje kunnen kalmeren en aan het einde van de avond had Susan besloten dat ze zich niet gek zou laten maken. Niet nog een keer…Lang had ze vervolgens nagedacht over het plannetje dat was komen opborrelen. Op deze manier zou het moeten lukken en ze zou nu echt actie moeten ondernemen. Ze had geen keus…
De volgende ochtend liep Susan de vaste route naar haar werk: eerste blok, tweede blok, derde blok, rechtsaf, even wachten tot de tram voorbij was gereden, dan de grote straat in waar de eerste kantoorgebouwen stonden. Ze keek naar de kiosk verderop in de straat: was de kiosk al open? Dan: een krantje en een koffie. Vervolgens was het nog vijf minuten lopen richting kantoor. Het was nog vroeg, maar al stralend zomerweer. Het deed Susan goed. Ze had gisteren nog veel nagedacht over de situatie op haar werk. Het was waar: ze had een hoge functie, ze had er hard voor gewerkt, maar helaas had ze ook vijanden, een aantal collega’s die eigenlijk haar plek wilden en het als missie hadden om haar het leven zuur te maken. Daarbij had zij een aantal zaken ontdekt die niet helemaal klopten. Het leek erop dat iemand hier nu lucht van had gekregen. Niet voor niets had ze het rare gesprek gisteren met haar manager gevoerd waarin hij zelfs al over ontslag had gesproken!
Een keer had ze een manager van een andere afdeling in vertrouwen genomen en proberen uit te leggen hoe volgens haar de vork in de steel zat, maar dit had verkeerd uitgepakt. De manager ging haar sussen, begeleidde haar vriendelijk terug naar haar eigen kamer tot helemaal in haar stoel en vroeg of ze nog wat water wilde drinken om even te kalmeren. In de eerstvolgende mail die ze van hem ontving zat een brochure van psychologische hulpverlening! Heel even had ze overwogen het op die boeg te gooien. In alle wanhoop, gewoon lekker ziek worden, maar nee, het was haar eer te na. Ze was aangekomen bij kantoor. Susan haalde even diep adem. Dit kon ze. Doelbewust liep ze naar haar kamer. Straks een afspraak met haar eigen manager. Ze had nog even tijd en wist in welke bestanden ze moest zoeken. Dit had ze vannacht voorbereid. Susan wist dat ze zou moeten knokken voor wat ze echt wilde. En deze baan wilde ze heel graag houden. In een mum van tijd had ze nog drie agenda’s opgezocht en een telefoonnummer. Snel schreef ze het telefoonnummer op en deed vervolgens alsof ze ging werken aan de facturatie van een van de projecten.
Tegenover de kantoorgebouwen in een kleine bloemenwinkel werkte Sacha. Ze had zwarte krullen en heldere ogen. Veel mannen vonden haar knap, maar helaas voor hen viel ze toch echt op haar lieve vriendin. Vanavond hadden ze een gezellig etentje gepland staan, daar hield ze wel van. Nu nog even werken. Stuk voor stuk pakte ze de rozen voor het boeket wat ze aan het klaarmaken was bij elkaar. Doordat ze al jaren in de bloemenwinkel werkte, kende ze de helft van de medewerkers van de kantoren en de hele wijk qua inwoners. Ze hield wel van een kletspraatje en viste vaak gretig naar nieuwtjes zodra mensen bij haar een boeketje kwamen bestellen. Vanochtend had ze de jongste medewerkster van Admin en co. voorbij zien wandelen, Susan. Het was zo vreemd: normaal groette ze altijd even maar nu niet, ze leek zo in gedachten verzonken! Sacha hoopte maar dat het allemaal goed ging. Admin en co. had een reputatie, nieuwe medewerkers hielden het er vaak niet lang vol, tenzij ze uit hetzelfde hout gesneden waren als de enigzins typische mensen die er al decennia werkten. Sacha vond het geen aardige mensen. Te vaak had ze nieuwe enthousiaste medewerkers zien versomberen en vertrekken. Zou het nu Susans beurt zijn? “Het is zo zonde” dacht ze, terwijl ze het boeket met rozen opbond en wegzette in een emmer. Wat haar betreft mochten er wel eens andere mensen uit dat bedrijf vertrekken! Het was het kantoor wat het minst vaak boeketten bestelde. En als het al zover was, stuurden ze altijd dezelfde rokerige secretaresse die in de tijd dat Sacha een boeket maakte zo drie sigaretten weg pafte en maar summier wat roddels deelde. Enkel de nieuwe garde kwam vaker langs, of groette sowieso als ze langs wandelden. Sacha ging verder met het volgende boeket en fronste even. Het was maar goed dat zij er zelf niet hoefde te werken! Al zou ze ze best eens flink de waarheid willen zeggen…
11 uur. Susan keek vastberaden naar haar scherm waar de afspraak knipperde. Ok. Het was nu of nooit. De adrenaline gilde door haar lijf. Het voelde alsof ze op oorlogspad ging! Tijd voor stap 1. Ze stond op en liep de gang op richting haar afspraak.
Benieuwd hoe dit zal gaan aflopen? Lees hier deel 3 van dit verhaal!
PS: heb je het begin gemist? Lees hier deel 1 van dit verhaal!
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!