“Tutto a posto?” Een ontmoeting

Het was een warme namiddag. Ik liep al een tijdje door de stad en besloot vanwege de warmte dat het hoog tijd was om even ergens te gaan zitten. In het stadspark zocht ik een bankje op vanaf waar ik prachtig kon uitkijken over de zee. Een oudere man liep mij voorbij. Hij bleef weifelend staan. Ik zag hem nadenken: ‘ze komt vast niet van hier…of wel?’. Aan de andere kant zat ik misschien wel gewoon op ‘zijn’ bankje en wist hij nu even niet waar hij zijn middag nou moest gaan doorbrengen. Hij begon tegen me te praten. “Tutto a posto?” begon hij, wat zoveel betekent als “alles goed?”

We praatten wat over dat ik inderdaad niet van hier kwam, ik was een ‘vreemdeling’. We praatten over hoelang het reizen was vanaf Nederland naar Zuid-Italië en of het ook mogelijk was om met de trein die afstand te overbruggen.
Na een kort praatje namen we afscheid. De oudere man gaf me een hand en liep verder. Ik besloot nog even te blijven zitten voordat ik mijn weg zou vervolgen. De woorden ’tutto a posto’ bleven in mijn gedachten hangen. Het is een interessante vraag: is alles op zijn plek? (de letterlijke vertaling). En net zoals in Nederland antwoorden we vaak: “ja! Ja prima!” terwijl alles misschien helemaal niet zo goed gaat.

Er kunnen zaken zijn in je leven die helemaal niet als ‘op hun plek’ voelen. Een relatie die niet loopt, geen werk kunnen vinden, iemand die ziek is, zelf ziek zijn, alweer lekkage in je huis, regen in de zomer… Gelukkig ben je als het meeste in je leven wel goed gaat! Al de meeste dingen wel op hun plek zijn.

Zo mijmerde ik nog even door over die woorden. En toen ik daar die zomerse middag door die zuidelijke stad liep met haar smalle oude straatjes, met die prachtige mensen en met in mijn telefoon de berichtjes met de afspraak om die avond ergens te gaan eten: ik voelde mij er prima op mijn plek 🙂 Si, tutto a posto, veramente!