De avond dat alles begon – zomer special deel 1
Een briesje vloog voorbij en ze wachtte even met verder praten. Ze stak haar neus in de wind, voor zover je dit briesje ‘wind’ kon noemen en ademde even diep in. Het was zinderend warm deze avond! Het kleine briesje dat nog overwon, werd gretig opgevangen.
Er zaten die avond veel mensen in het park, stadsbewoners zonder tuin, studenten, ook vaak zonder tuin, vrienden die er hadden afgesproken…het was een bonte mix van mensen die de verkoeling opzochten. Zij, een jonge vrouw met haar haar in een fel kleurige haarband opgestoken en een wat oudere man die duidelijk uit een exotisch ver land kwam, zaten in de buurt van de vijver met de grote fontein. Al was het er misschien net zo warm als in de rest van het park, het voelde op zijn minst alsof het wat koeler was aan de waterkant. Een wijnfles stond naast hen in het gras. Ze waren gezellig in gesprek en genoten van de zomeravond.
Een paar wijken verderop, op 5 hoog in haar appartement, gooide Susan haar telefoon in een stoel en klapte zelf in een andere stoel terwijl ze de huilbui toeliet. “wat een ellende!” galmde er in haar hoofd. Ze hoopte maar dat Nadia zou kunnen komen. Nog maar eens proberen te bellen. Ze boog zich naar de andere stoel en griste snikkend haar telefoon tussen de kussens uit. Ondertussen overwoog ze of ze nog een glas wijn in zou schenken. Wellicht dat het een beetje hielp…
In het park vroeg Nadia aan Amgher: “waarom zou je dat dan zo doen?” Hij wreef over zijn gezicht en herhaalde zijn antwoord. “omdat dat in onze aard zit. Indien iemand mij belachelijk wil maken dan zorg ik ervoor dat hij niet eens meer de zuurstof heeft om mij nog te beledigen.” De felle blik in zijn ogen werd milder toen hij haar vragend zag kijken. “ongelooflijk”, zei ze, en rolde met haar ogen, “hier noemen we dat een kort lontje schat.” Ze nam nog een slok van haar wijntje toen ze haar telefoon hoorde: het was haar zus. Ze nam op en liep weg van de plek waar zij en Amgher zaten.
Hij streek met zijn hand door zijn haren. Wat was dit soms toch een vreemd land. Hij woonde er, okee, en hij was blij met de baan die hij hier had kunnen vinden en het huis waar hij woonde. Alles was beter dan in het land waar hij was opgegroeid. Maar die mentaliteit…soms, vond hij Nederlanders zo sloom en emotieloos! Hij was anders gewend. Het was trouwens eindelijk eens lekker weer deze avond. Lekker warm, en gezellig nu alle mensen daardoor buiten kwamen zitten!
Nadia kwam teruggelopen naar de vijver en keek met een moeilijke blik Amgher aan. “het was Susan” zei ze zuchtend, terwijl ze haar tas pakte en aanstalten maakte te gaan “en we moeten nu naar haar toe.” “Nee…echt?” zuchtte Amgher. Hij had geen goede band met Susan, en om uitgerekend op deze warme avond met een benauwde metro naar de andere kant van de stad te moeten reizen stond hem allerminst aan. Misschien kon hij nog proberen om…”weet je zéker dat zij wil dat ik ook kom?” misschien dat… Maar Nadia had hem helaas door. “Je gaat mee schat,” ze keek hem strak aan “doe het tenminste voor mij. Ik heb je nodig.” Met een zucht stond hij op. Het park was zo gezellig, en de mensen hier keken allemaal zo opgewekt! Met Susan was dat wel anders. En dan de metro met dit weer…hij zuchtte nog eens.
In weer een ander deel van de stad stond een vrouw op haar balkon de bloemen water te geven. Binnen blafte een stoffig hondje. “Nou, koest Moppie, je krijgt het er niet koeler door!” riep de vrouw tegen haar huisdier met het Amsterdamse accent wat ze haar hele leven al bezat. Ze keek naar hoe de zon langszaam onderging, terwijl die nog felle warmte spuwde. Ze dacht even aan haar dochter. Susan zou vandaag een gesprek hebben over haar promotie. Ze had echter nog helemaal niet weer gebeld. Normaal had ze allang aan de telefoon gehangen. Joke liep weer terug naar de keuken om de gieter bij te vullen. Moppie stond er haar bak water leeg te slurpen. Het arme beest had het toch zo warm. “Kom op Mops, straks koelt het lekker af, dan kan je weer bijkomen” net zoals ik, dacht ze erachteraan. Ook Joke kon niet goed tegen het warme weer. Ze ging toch even op zoek naar haar telefoon. Eens kijken hoe het met Susan ging…
Nieuwsgierig naar hoe dit verder gaat? Lees hier deel 2.
- photo credits: alle foto’s zijn gemaakt door mijzelf en bewerkt met Aviary/Instagram.
