My October & November notes…en de wereld is veranderd.
Wanneer mogen we weer?
Het is niet de eerste van de maand. Het is zelfs al niet meer de eerste week van de maand. Dit keer duurde het wat langer voordat ik toekwam aan het schrijven van een terugblik. Waar dit aan heeft gelegen? Er zijn meerdere redenen:
- Ik had simpelweg niet heel veel te melden over oktober;
- Dit zijn zoals elk jaar drukke weken op mijn werk;
- Dit jaar doe ik er vrijwillig nog een schepje bovenop door dit hele laatste kwartaal cursussen te volgen;
- Dan vervliegt de tijd om mooie blogs te publiceren erg snel!
- Ten slotte moet ik toegeven dat deze tweede ‘gedeeltelijke’ lockdown waar we nu middenin zitten mij nog meer demotiveert om ook maar aan reizen te denken;
- Laat staan erover te bloggen…
Ik vraag mij regelmatig af wanneer de wereld weer ietsje normaler kan en mag worden. De vraag ‘wanneer mogen we weer…?’ hoor je terug over diverse onderwerpen die mensen zo aan het hart gaan: theater, een feestje, een concert…We weten dat we vol moeten houden, maar het is niet altijd makkelijk. Voor mij is het het moeten missen van gewoon eropuit kunnen gaan. Gewoon weer zorgeloos op vakantie kunnen gaan. Wanneer mogen we weer?
Mijn oktober en november terugblik
In oktober begon de herfst haar kleuren te tonen. Ook bij ons thuis, want de peuter vond het erg leuk om blaadjes te verzamelen en die moesten ook mee naar huis. “Blaad!” riep ze tijdens het pakken van de bladeren en liep dan triomfantelijk met een nieuwe verzameling in haar handjes terug naar huis.
Op Cities ’n Stories begon ik aan een driedelige blogserie over een onderwerp wat niks met reizen te maken had, maar alles met Sicilië. Het werd een verslag van onze bruiloftsvoorbereidingen van drie jaar geleden. Ik wilde het altijd al eens opschrijven en nu was eindelijk de tijd daar.
Zodra november begon, was ik in kerststemming. Kerst kan mij dit jaar niet vroeg genoeg beginnen. Misschien heeft het te maken met dat ik uitzie naar het einde van dit jaar? Of misschien is het ook gewoon de gezelligheid in huis die kerst brengt. We hebben nog niet een kerstboom staan, maar de panettone is al besteld en de eerst kerstdeco heb ik alweer in huis gehaald. Ook keek ik alvast welke kerstfilms er allemaal te zien zijn, maakte ik een nieuw Pinterest bord boordevol kerstinspiratie en toverde ik Cities ’n Stories alweer om in kerstsferen…
Mijn blog…
Er zijn veel bloggers die momenteel ervaren dat hun blogs veel minder gelezen worden dan voorheen. Daarin ben ik niet alleen. Alle media is gericht op de ontwikkelingen rondom het coronavirus en het lijkt erop dat alle andere content op internet maar weinig ruimte krijgt.
Ik doe er zelf trouwens aan mee: elke ochtend klik ik eerst de NOS app open om te kijken of er lichtpuntjes in het nieuws te vinden zijn. Daardoor krijgt het lezen van blogs minder tijd. Nu ik het daarbij ook erg druk heb op mijn werk, is het einde helemaal zoek. Dat we voorlopig geen kant op kunnen, maakt het gebrek aan motivatie af.
Toch houd ik mijn blog wel in de lucht al ben ik onzeker over hoe de toekomst eruit zal gaan zien. Ik realiseer me dat de wereld definitief is veranderd. Hoe we de komende jaren met reizen zullen omgaan zal anders zijn dan voorheen. Alleen al doordat we nu hebben ervaren dat een stukje zorgeloosheid niet vanzelfsprekend is. Ook deze nieuwe ervaringen zullen verhalen nodig hebben. Meningen, tips en reflecties. Ik weet echter nog niet of ik het kan opbrengen daaraan mee te gaan doen, of dat ik qua bloggen een hele andere weg ga inslaan. Het is iets wat momenteel regelmatig door mijn gedachten gaat en een keuze heb ik nog niet gemaakt.
Voorlopig houd ik Cities ’n Stories dus nog even wat zij is: een blog over steden, reistips, lifestyle en reisverhalen gemengd met een flinke dosis Sicilië. Het komende jaar zal wel blijken welke richting ik met mijn blog op zal gaan. Voor nu ga ik aan de slag met wat blogs in kerstsfeer en ik ga de puzzelstukjes in elkaar schuiven voor mijn jaaroverzicht. Kortom, zet je warme chocolademelk maar vast klaar, want de kerstblogs komen eraan!