Een zomeravond in Salerno, een reisherinnering.
Onlangs was ik in de mooie stad Salerno welke net iets ten zuiden ligt van de Amalfikust. We genoten er van de zee, van heerlijk eten en van de gezellige sfeer. Ik moest vaak denken aan zeven jaar geleden toen ik deze stad voor het eerst bezocht. Het was namelijk hier dat ik voor het eerst kennismaakte met de warmte, de hartelijkheid en hulpvaardigheid van de Italianen in Zuid-Italië. Deze reisherinnering schetst zo’n typisch voorval van wat ik destijds meemaakte. Het was op een warme zomeravond….
Het is half 11 ’s avonds ergens begin augustus. Na een lange dag in Napels te hebben rondgezworven, ben ik wel toe aan wat verfrissing! Na lange warme dagen is het in de avonden aangenamer om buiten te zijn. Er waait een koele bries vanaf zee de boulevard op wat de mensen vrolijk stemt. Het is druk op straat, zoals elke avond deze zomer. De meeste mensen hebben net gegeten en wandelen wat op de boulevard. Anderen zitten op terrasjes nog na te borrelen. Iedereen geniet van de avondkoelte al is koelte niet echt het woord wat past bij de temperatuur. Ik heb het eerlijk gezegd nog steeds warm en dat is meteen de reden waarom ik richting een grote ijszaak wandel. De bar gelateria Nettuno ligt aan de boulevard en al eerder heb ik er ijs besteld wat smaakte naar meer. Dat gevoel hadden blijkbaar meer mensen. De bar was namelijk afgeladen vol en voor de ijszaak stonden groepjes mensen op straat te kletsen, waarschijnlijk ook van plan om een ijsje te halen.
Druk of niet, ik heb mijn zinnen gezet op een ijsje! Dus ook ik stap te midden van de drukke menigte bij de bar naar binnen en vind na even zoeken waar de rij voor de kassa ongeveer begint. Deze rij gaat redelijk snel en is een belangrijke eerste stap: eerst bestel en betaal je je ijs. Vervolgens krijg je een bonnetje waarmee je bij de ijsscheppers je keuze qua smaken kunt doorgeven. De bonnetjes zijn genummerd en de vier mannen die de ijsjes opscheppen roepen achter elkaar nummers zodat de mensen weten wie er aan de beurt is. “59!…60!…61!” Ik kijk naar mijn bonnetje. Er staan drie verschillende nummers op. Hoe weet ik nou welk nummer voor mijn ijsje geldt? De situatie is behoorlijk chaotisch: de vier mannen roepen, de mensen die aan de beurt zijn roepen welke smaken ze willen en alles en iedereen lijkt door elkaar heen te roepen.
Ik kijk om mij heen en zie dan een vrouw mij aankijken. Ik wurm mij door de drukte naar haar toe en vraag haar welk nummer ik nodig heb. Ze wijst het mij vriendelijk aan. 77. Ze zegt het in het Engels en in het Italiaans. We zeggen het vervolgens allebei hardop “Settantasette” en de vrouw glimlacht goedkeurend. Nu hoor ik ook welk nummer de ijsschepper die het dichtst bij mij staat roept: “vierenzestig”. Goed, het duurt dus nog even voordat ik aan de beurt ben.
Geduldig en met mijn oren gespitst wacht ik af. De ijsscheppers doen snel hun werk, maar de mensen hebben soms even tijd nodig om tussen de vele heerlijke ijssmaken te kiezen. Het zijn er ook zoveel! Watermeloen, pistache, stracciatella, nocciola, nuttella, citroensorbet, noem maar op. Ik heb mij keuze al gemaakt en concentreer mij enkel op welke nummers de ijsscheppers roepen. Door al het geschreeuw en de drukte vind ik het echter maar lastig om de nummers te volgen. Ben ik nu al bijna aan de beurt, of nog niet? Daarbij is de groep mensen ook continu in beweging: mensen die naar buiten lopen met ijs, mensen die iets naar voren schuiven die nog aan de beurt zijn en zich soms iets naar links of naar rechts van de bar moeten verplaatsen om de ijsschepper die hun ijsje opschept te kunnen bereiken. Straks is mijn beurt nog voorbij zonder dat ik het doorheb. Achter mij begint ook nog eens een kindje tegen haar moeder te schreeuwen welk ijs ze wil. Ik moet echt heel erg mijn best doen om de ijsscheppers te blijven volgen.
Blijkbaar is de wanhoop van mijn gezicht duidelijk af te lezen, want opeens zie ik dat de vrouw die mij zo even hielp door het juiste nummer aan te wijzen mij wenkt en roept ‘jij bent de volgende!’ Ze wijst naar 1 van de ijsscheppers en ik knik opgewekt en roep ‘grazie!’ terug. De vrouw zet echter nog een stap om mij te helpen. Zodra de ijsschepper het ijs aan de klant overhandigt, grijpt de vrouw de ijsschepper bij zijn arm en roept tegen hem “zij is nu! Zij heeft nummer 77!” en wijst mijn kant op. De man mompelt wat, de vrouw grijnst en ik knik dankbaar en moet haast een beetje lachen. Wat een super hulpvaardige lieve vrouw! Ze knikt vriendelijk en blijkt niet veel later ook zelf aan de beurt te zijn om te bestellen.
We lopen min of meer tegelijk met heerlijk ijs naar buiten. Ik bedank haar nogmaals en we gaan ieder onze weg. Het is een mooie warme zomeravond en ik geniet van het heerlijke ijs, de mensen om mij heen en het uitzicht over zee. Mijn mooiste herinnerring van deze avond is echter de behulpzaamheid van deze vrouw. Het zijn dit soort kleine gebaren waardoor ik kennismaakte met de warmte, de hartelijkheid, het temperamentvolle en de hulpvaardigheid van de Italianen in Zuid-Italië. Het is alweer zeven jaar geleden, maar de bar bestaat nog steeds.
Nieuwsgierig geworden? Je kunt hem vinden in Salerno, aan de boulevard: bar gelateria Nettuno. https://www.facebook.com/BarGelateriaNettuno/ via Lungomare Trieste 136. Er zullen vast ook nog steeds behulpzame mensen wonen die er voor zorgen dat jij je ijs niet misloopt tijdens warme zomeravonden.
Meer inspiratie opdoen? Lees ook deze blogs:
Ben je van plan naar deze stad en regio in Italië af te reizen, neem dan ook een kijkje op de website van Salerno travel. Je kunt er sinds een aantal maanden een handig e-book kopen met maarliefst 100 tips voor de Amalfikust!
Nog veel meer inspiratie kan je opdoen op blog Ciao tutti. Hier plaatsen een aantal echte Italië kenners hun tips in mooie blogs. Heb je trouwens al de Ciao tutti app ontdekt? In deze gratis app kan je nog meer tips vinden voor tijdens je vakantie.
Ten slotte kan je nog meer lezen over de mooie Amalfikust in mijn blog steden langs de Amalfikust.
Wil je deze informatie opslaan op Pinterest? Leuk! Je kunt er deze afbeelding voor gebruiken:
