De adem van de stad

Op zinderende zomeravonden heeft de stad het zwaar. Het zijn van die avonden die volgen op dagen dat het zo warm is, dat ’s avonds de warmte nog steeds vanuit de straten straalt. Vluchtig probeert de stad elk briesje te vangen om verkoeling te brengen. Elk zuchtje wind wordt wanhopig uitgeknepen totdat de warmte het weer verzengt. Want de zon is aan het ondergaan, maar niet zonder woede! Haar warmste hitte vuurt zij nog af op de gebouwen en straten en boulevards. En meer en meer zoeken de inwoners hun toevlucht in hun huizen of buiten de stad. De straten in het hart van de stad zijn verlaten, leeg. 

photo credit

Enkel loopt daar aan de zijkant van een straat een jonge zwerfkat! Hij heeft honger en vooral hele erge dorst. Het lijkt alsof de zon het op dit enige levende wezen heeft gemunt. Ze vuurt al haar hittestralen op hem af terwijl ze vechtend ondergaat. De kat speurt onrustig naar water en is opgelucht dat de schaduwen alweer langer worden. Zijn tong is droog. Hij stopt om even adem te halen, maar het is zo warm! Blijven lopen is koeler. De wanhoop straalt uit zijn ogen. Waar zou hij hier nou water kunnen vinden? De tijd kruipt steeds langzamer voorbij. Opeens spitst de kat zijn oren: water! De kat holt de zijstraat in die leidt naar een fonteintje waar een kind net haar handen onder de kraan houdt. Water! Het kind ziet de kat en waarschijnlijk ook de wanhoop. “Hier, wil je ook drinken?” vraagt ze en ze houdt de kraan open, terwijl de kat een duik neemt in de waterstraal. Gered! Het zijn van die avonden dat de stad uitziet naar het moment dat de nacht valt. En met de nacht de verkoeling. Troostend verkoelt zij dan haar straten in het maanlicht totdat er opgewekte verzuchting klinkt. En langzamerhand komt de stad weer op adem! 

photo credit

Uit meer en meer hoeken hoor je opgewekt gekwetter, van vogels in parken, van steeds meer mensen die zich weer naar buiten begeven. De straten worden weer levendig! De nacht is begonnen. In een zijstraat is de kat inmiddels bijgekomen van zijn wanhopige zoektocht naar water. Nu is het de honger die hem opjaagt. Momenteel is zijn blik gericht op iets wat in de struiken bewoog. Zou het een vogel zijn? Steeds meer lichtjes verlichten de pleinen. Mensen zoeken elkaar op, drinken een wijntje en praten over hoe warm het die dag wel niet was. Het is op die zinderende zomeravonden, dat een stad pas echt tot leven komt als de nacht begint.